فرامرز نوید تبریزی؛ مجید گل پرور؛ مهدی حسنی باقری
دوره 4، شماره 3 ، آبان 1402، ، صفحه 121-147
چکیده
تربیت سیاسی ازجمله مفاهیم استکه از دیرباز موردتوجه اندیشمندان سیاسی بوده است. در دنیای امروز نیز اهمیت تربیت سیاسی بهواسطه آنکه بخشی از فرایند توسعه به شمار میرود از اهمیت ویژهای برخوردار ...
بیشتر
تربیت سیاسی ازجمله مفاهیم استکه از دیرباز موردتوجه اندیشمندان سیاسی بوده است. در دنیای امروز نیز اهمیت تربیت سیاسی بهواسطه آنکه بخشی از فرایند توسعه به شمار میرود از اهمیت ویژهای برخوردار است. در مقاله حاضر به بررسی این سؤال پرداخته شده استکه ساز و کارهای تربیت سیاسی در نظام آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران چیست و چه تأثیری بر کنشگری آگاهانه سیاسی دارد؟ مقاله حاضر توصیفی تحلیلی است و با استفاده از روش کتابخانهای به بررسی سؤال مورداشاره پرداختهشده است. نتایج براین امر دلالت دارد که یکی از مهمترین نهاد متولی امر آموزش در قانون اساسی وزارت آموزش و پرورش است که بخشی قابل توجهی از فرایند تربیت سیاسی را بر عهده دارد. اما به نظر میرسد به دلایلی چون ناکارآمدی بخشهایی در اسناد بالادستی وزارتخانه آموزش و پرورش، ناکارآمدی بخشهایی در معاونت پرورشی و فرهنگی، حمایت شعارگونه سیستم مدیریت کلان و ناکارآمدی به دلیل بخشهایی در مدارس تربیت سیاسی در نظام آموزش و پرورش ایران منجر به کنشگری آگاهانه سیاسی نشده است. مطابق چارچوب نظری انتگرال، عدم طرد، پذیرش تکثر سیاسی و ایجاد فضای بینالاذهانی و به رسمیت شناختن دیگری، مهمترین ساز و کارها و بایستههای تربیت سیاسی منجر به کنشگری آگاهانه است.